ای دوست تو رفتی و دل تنگ من آشفت

آن دل که همه شب به پی عشق تو می خفت

جز عشق تو که در دل من ریشه پراکند

هرگز گل و برگی به دل خانه چه بشکفت

در بند گرفتاری سنگین سکوتم

شعرم به جز از این همه تکرار چه می گفت